Pragmatiek
Wierzbicka (1985) schrijft over pragmatische verschillen tussen het (Australisch) Engels en het Pools. Bij een officiële internationale vergadering zei een Poolse gastheer tegen zijn gast: ‘Mrs. Vanessa! Please! Sit! Sit!’ Dit zou in het Engels, maar ook in het Nederlands, gezien kunnen worden als een soort bevel aan een hond, maar is in Polen een gangbaar verzoek. Zij kunnen voor een verzoek dus de gebiedende wijs gebruiken. Wierzbicka (1985) geeft aan dat er in het Pools geen gebruik wordt gemaakt van frases als ‘ik denk dat..’, ‘ik vind dat…’ en ‘ik geloof dat’. ‘Ik denk dat het waar is’ wordt bijvoorbeeld ‘To prawda’ (‘Dit is waar’). Mogelijke fouten door NT2-problematiek De directheid die Polen kunnen gebruiken bij het doen van een verzoek of het geven van hun mening, kan in westerse landen als ‘onbeleefd’ worden gezien. Dit zijn cultuurgebonden verschillen in het taalgebruik. Om – in het algemeen - te spreken van een pragmatische stoornis, dient er minstens sprake te zijn van verminderde wederkerigheid, minder oogcontact en/of zwakke communicatieve vaardigheden. |